grammofoon Titel televisie



Charmante liedjes van ouwe taarten


"De Sanseveria's borduren voort", zo heet de nieuwe voorstelling van het gelijknamige cabarettrio. De dames Sandra, Vera en Ria duiken minder de kroeg en meer het theater in. De show, morgen te zien in Heerlen, biedt in vergelijking met vroeger meer diepgang en acteerwerk.

Steeds minder 'holadiejee' en steeds minder bonken. Zo omschrijft Sanseveria Josien Mennen het verschil tussen optreden in een café en in een theater. Samen met Evelyne Ploum en Cato Gubbels is ze vooral bekend om de theatrale uitvoering van oud-Hollandse meezingers.

"Zingen tijdens een smartlappenfestival is leuk hoor, iedereen hoeft maar mee te blèren", zegt Josien. "Het is ook leuk om de hele tent plat te krijgen. Maar mensen hoeven amper te luisteren in zo'n cafésfeer. Als je een scheet laat, klappen de mensen nog. Daar gaat de uitdaging van af. Je wil je toch blijven ontwikkelen. En mensen mogen ook best drinken hoor. Als ze maar voor ons komen." Op een smartlappenfestival treden meer groepjes op. Vandaar de nieuwe uitdaging: het theater.
Of het publiek daar net zo enthousiast klapt als in de kroeg, daar zijn de vrouwen heel benieuwd naar. "Wel spannend", drukt Evelyne het voorzichtig uit. Ze is terughoudend over de acteerkunsten van de Sanseveria's. "Nu hebben ze nóg iets om kritiek op te geven", schertst ze, "dan kunnen mensen zeggen: tja, de liedjes zijn wel leuk, maar de rest..." Ze moet er zelf om lachen.
"Je maakt jezelf kwetsbaar", vindt ook Josien. "Want mensen zitten, ze kunnen alles zien en horen, het luistert heel nauw", beseft Evelyne. De Sanseveria's hebben ook niet de ambitie om in grote theaters te staan. "We hoeven er niet van te leven. We hebben alle drie een baan in het onderwijs en die combinatie is leuk", klinkt het eensgezind. "Bovendien, zo'n kleine ruimte heeft een bepaalde intimiteit. Leuk."
Rode draad in het nieuwe programma blijft de liefde. Ook de drie typetjes blijven. Nog steeds is het drietal op zoek naar een man. "We zijn in de eerste plaats muzikanten", vindt Josien, "en door het optreden verzin je iets om die liedjes heen." "We willen geen gelikte show neerzetten", zegt Evelyne. "Dat kunnen we ook niet. Ouwe taarten zijn we", giert ze. "En we hoeven niet mooi te zijn."

Josien grijpt terug naar de beginjaren, ruim 10 jaar geleden. "In sommige dorpen hoorden ze dat we optraden en dachten veel mannen: daar komen de vrouwtjes. We hadden toen ook al van die truttige jurkjes aan, dus dat was een heftige teleurstelling voor hen. Daarom gingen wij daar weer spontaan op in, zo van: Oh, heb je geen interesse in mij? Zo ging dat. Het thema 'op zoek naar een man', kwam zo vanzelf. In het nieuwe programma is dat meer ontwikkeld. Er gebeurt gewoon meer." Ze houdt het vaag, voor de grote onthulling koop je maar een kaartje.
De Sanseveria's hebben voor hun nieuwste show hun favoriete nummers gebundeld. Ze vinden ze mooi, die oude liedjes: bekend, Nederlandstalig en op de rand van kitsch. Josien: "Dat nostalgische zit er nog altijd in. "Onder moeders paraplu" bijvoorbeeld is gewoon prachtig. Een poëtisch liedje op een mooie melodie." Evelyne: "Eenvoudig van tekst en daardoor heel charmant. De melodieën zijn veel rijker dan die van nu." Josien: "In eerste instantie zongen we die liedjes uit noodzaak. We kunnen wel iets van een grote band zingen, maar we zijn geen bigband. We zijn met z'n drieën." Evelyne: "Door die beperkingen hebben we nu wel een heel eigen geluid. Dat transparante, onze stemmen zijn heel karakteristiek.

door Chantal Hamers
© Dagblad De Limburger