Willeke Alberti met ballen Ze zijn de vleesgeworden truttigheid. Met van die onooglijke pastelkleurige jurkjes uit de beginjaren zestig en dito suikerspin-kapseltjes. En dan noemen ze zichzelf ook nog de Sanseveria's. Als er één plant is die de burgerlijkheid en de gezapigheid vertegenwoordigt, dan is het de sanseveria wel. Maar als er één naam past bij de muziek die het meidengroepje ten gehore brengt, dan is het die wel. Muziek met, hoe zal ik het zeggen, een hoog Willeke Alberti-gehalte. Alle bekende Hollandse meezingers uit de oertijd passeren vrijdagavond 9 februari de revue, tijdens het concert van de Sanseveria's. "Spiegelbeeld", "Morgen ben ik de bruid", "Sofietje"(die vuile zakkenrolster met dat rietje), "Kleine kokette Katinka", "Reisje langs de Rijn". Alsof Willem Duys (toen hij nog haar had) zojuist met zijn draaitafel in de Metamorfoos is neergestreken. Het publiek is massaal toegestroomd. Meisjes van zestien en kerels van vijftig plus verdringen zich voor het podium om de Limburgse dames Sandra (hobby: macramé), Vera ("beter één man aan de hand, dan tien aan de kant") en Ria (idolaat van Marco Bakker) in levende lijve te aanschouwen. De liedjes gaan over liefde. Het verlangen naar de liefde, het uitblijven van de liefde, de wanhoop van de liefde en natuurlijk het onvermijdelijke liefdesverdriet. De smartlapjes gaan erin als koek. De Sanseveria's leggen dan ook hun ziel en zaligheid in de deuntjes (en een schattig Limburgs accent). Het uitblijven van een huwelijk is namelijk de reden van het bestaan van hun muziekgroepje. Op deze manier denken ze mensen te ontmoeten, "die ons dan kunnen zien, horen en ruiken." Want nog altijd wachten Sandra, Vera en Ria op de prins met het witte paard. "Al komt hij op de brommer of een snorfiets, op zijn minst", menen de dames. Maar je weet hoe het is met die kerels. Altijd bindingsangst, constateren ze: "Alle leuke jongens willen vrijen, maar het stadhuis is er niet bij. Geen mooie trouwpartij, geen bruidsboeket voor mij." En dat heeft de vrouwen tot een laatste wanhoopspoging gebracht, vermeldt het hoesje van de nieuwe CD: "De Sanseveria's in de aanbieding". Serieuze huwelijkskandidaten kunnen schrijven naar: De Sanseveria's, St. Theunisstraat 98a in Maastricht. Sandra, Vera en Ria zijn de alter-ego's van Cato Gubbels (drums), Josien Mennen (basgitaar) en Evelyne Ploum (synthesizer). Sinds hun conservatoriumopleiding werken de drie als muzieklerares. Voor de ontspanning en de lol begonnen ze zo'n zes jaar geleden met de Sanseveria's. Moeder Ploum stond welwillend haar oude jurken af, weet Evelyne's zus te vertellen. Het gaat goed met de band. Als ze zouden willen, zouden de drie ieder weekend kunnen optreden. Hun ironische, humoristische veries van allerlei gouwe ouwen, voorzien kennelijk in een behoefte, te oordelen naar de reacties van het publiek dat uit volle borst meezingt. Naarmate de avond vordert, verdwijnt Willeke Alberti meer en meer naar de achtergrond en wordt de muziek opzwepender. De Sanseveria's staan garant voor feest. Vanaf het eerste akkoord dat Vera op haar lichtrose basgitaar met bloemetjes inzet, totdat de laatste noot wegsterft. door Judith Kuijk © Observant (Universiteit Maastricht)