grammofoon Titel televisie



Drie vrouwentongen in de aanbieding


Drie alleenstaande Limburgse vrouwen op zoek naar een man. Doel: huwelijk. Drie hunkerende vrouwen die elkaar vonden in de Sanseveria's. Na zes jaar van vruchteloos zoeken in kroegen en zaaltjes proberen Sandra, Vera en Ria nu met de compactdisc als wapen mannen lekker te maken.

Zoete klanken van Nederlandstalige liedjes uit de jaren vijftig en zestig moesten mannenharten doen smelten. Tijdens optredens van de Sanseveria's sloeg weliswaar menigmaal de vonk over, maar huwelijksklokken luidden nog niet. Als laatste wanhoopspoging om aan de man te komen, maakte het damesorkest een cd. De tijd staat tenslotte niet stil en – hoewel zij een hekel aan het woord hebben – Sandra, Vera en Ria willen niet eindigen als oude vrijsters. Daarom gooien de drie vrouwen zichzelf nu maar 'in de aanbieding'.

Sandra startte haar muzikale carrière als fluitiste bij koninklijke harmonie St. Caecilia in Mheer. Vera's muzikale wortels liggen in Urmond, waar zij begon in mandoline-orkest Urmondia. En Ria's roots liggen in Kerkrade, waar zij privé pianoles kreeg.
Voordat zij besloten zichzelf te potten als de Sanseveria's, ontkiemden de muzikale talenten van de drie Limburgse dames in formaties als 'Pasklaar', de 'Gé Reinders Band', 'Lipstick Traces', 'Musica e Lingua' en 'Calamity Jane'. Om hen heen zagen zij muzikale vrienden aan een partner raken. "En wij niet. Daar zaten we heel erg mee", herinnert Vera zich. Daarom begonnen zij de Sanseveria's. Genoemd naar de kamerplant die met weinig tevreden is.
De drie vrouwen beseffen dat hun persoonlijke tragiek een geluk is voor hun artistieke leven én voor hun fans. Ze genieten intens van de aandacht die zij als vrouwenorkest krijgen. Niet alleen van mannen. Ook van vrouwen, benadrukken zij.
De Sanseveria's brengen vooral repertoire uit de jaren vijftig en zestig. Ook in muzikaal opzicht bloei-jaren van Hollandse kneuterigheid. Soms maken zij een uitstapje naar de jaren zeventig, toen het wat frivoler mocht. Liedjes met teksten die hen aanspreken en die voor publiek van rond de veertig en ouder heel herkenbaar zijn. "We houden ze eenvoudig. Smukken ze niet op. Mooi door de eenvoud. Net als wij", verklaart Vera. "Tot nu toe hoefden wij nooit reclame voor onszelf te maken. Het klinkt misschien een beetje arrogant, maar is wel een feit", zegt Ria. Vera vult aan: "Wij sprongen in een gat in de markt. Er zijn maar weinig orkesten die deze muziek maken. Bovendien, wij zien er leuk uit." Een tijd lang trad het damesorkest vaak op bruiloften en andere feesten op. "Dat willen we eigenlijk niet meer", zegt Ria. "Bruiloften zijn voor ons heel erg confronterend. En 25-jarige huwelijksfeesten. We beseffen dan dat een zilveren bruiloft voor ons niet meer haalbaar is", vervolgt Sandra. En Vera zegt: "Lange tijd hoopten wij op bruiloftsfeesten dat het bruidsboeket onze kant op zou komen. Maar dat gebeurde nooit."
Op vrouwenfeesten van de homo-organisatie treden de Sanseveria's vreemd genoeg graag op. "We hebben daar weliswaar geen kans om een man te vinden, maar zijn dankbaar voor elke vrouw die van vrouwen houdt. Dan blijven meer mannen voor ons over", lacht Vera ondeugend. Exclusief voor mannen spelen vinden de dames vreemd genoeg niets. Ria: "We hebben het wel eens gedaan tijdens een dineetje. De meeste mannen bleken al getrouwd te zijn." De goedlachse Sandra met zachte stem: "Vaak doen ze alsof ze niet getrouwd zijn, maar wij komen er toch wel achter."
Vera zegt dat ze best genoeg aandacht van mannen krijgen. "Het probleem is meestal dat de meeste mannen seks vóór het huwelijk willen. Dat willen wij absoluut niet. Daarin zijn wij ouderwets. Dat is ook onze tragiek, want daardoor horen we er niet bij". De Sanseveria's gaan niet verder dan zoenen.
Op hun cd staan vergeet-mij-nietjes die iedereen van boven de veertig bijna moeiteloos meezingt. Liedjes als 'Een beetje' (verliefd is iedereen wel eens dat weet je), 'Spiegelbeeld' (vertel eens even, ben ik heus zo oud als jij), 'Alle leuke jongens willen vrijen' (maar het stadhuis is er niet bij), 'In de bus van Bussem naar Naarden' (gaf je mij een zoen) of 'Zeg niet nee' (als ik vraag ga je mee). Wanneer zij deze liedjes live brengen, klinken in het publiek veel 'oohs' en 'aahs' van herkenning. Vooral bij vrouwen. Zelf noemen ze de cd een wanhoopsdaad. "De tijd begint te dringen. Wij worden er niet jonger op", lacht Sandra wrang. "We zijn nu al zes jaar bezig en het is nog steeds niet gelukt", treurt Vera met haar mee.
Alle drie de vrouwen dromen van een kerkelijk huwelijk. In het wit én met bezoek aan het Maria-altaar. En uiteraard een mooi feest. Ria, het wat chiquere bijna bekakte type, wil graag duur doen met zakenrelaties. Verlegen Sandra wil een boerenbruiloft. Speelse Vera een wild en vrolijk feest. De tragiek van de vrouwentongen is echter dat wanneer één van hen onverhoopt een echtgenoot vindt, het damesorkestje niet langer kan bestaan.
In Limburg en Oost-Brabant zijn de Sanseveria's vrij bekend. Buiten deze regio nauwelijks. Onlangs traden ze op in Veronica's 'Call TV'. Het begin van de landelijke doorbraak, hopen zij. Optreden bij 'Sonja' lijkt hen wel wat. "Of in de '5 Uur Show' " , glundert Ria alleen al bij de gedachte. "In België ligt ook nog een heel terrein voor ons open. Daar zie je ze er ook nog veel voor de ramen staan… sanseveria's. We willen beroemd worden en schuwen geen enkel middel om reclame te maken." Zijn zij ook bereid om daarvoor naakt voor de Playboy te poseren? Ria resoluut: "Nee!", Sandra verlegen: "Ik durf bij de tandarts nog niet eens mijn jas uit te doen." Vera: "Dat hoort niet. Gewoon zoals we zijn. Met onze kleren aan, willen we best in de Playboy. Niet naakt."
Wie is de ideale man voor hunkerende vrouwentongen? Sandra: Gert Timmerman vind ik te gek. Zijn uitstraling en zijn geloof in de mensheid. Ik heb een beeld van hem van vroeger. Hoe hij nu is weet ik niet. Ik kijk bijna nooit televisie, omdat ik meestal zit te macrameeën." Vera: "Peter Koelewijn vind ik een aantrekkelijke man. Ik val op de iets ruigere types. Een man, die ik me kan voorstellen samen met mij op een motor." Ria: "Marco Bakker, een man met klasse. Hij heeft iets bereikt in zijn leven, is charmant en heeft een gewèèèldige stem. Je kunt die man overal neerzetten, hij blijft mooi." Vera vult aan: "Net als een Sanseveria".
Oh ja, de drie dames treden ook wel eens buiten hun alter ego's. Leven nog een ander leven. "Maar als we met muziek bezig zijn, zijn we de Sanseveria's' zegt Ria. Vera vult aan: "Dat is onze creatie en die voelt heel natuurlijk." Ria weer: "Onze muziek is ontstaan in combinatie met de act. Ze zijn niet los van elkaar te denken. Zijn één. De Sanseveria's is een totaalbeleving. Wij stralen warmte uit. Geven de mensen hoop en verlangen, muziek en troost."

(Met dank aan Cato Gubbels, Josien Mennen en Evelyne Ploum)

door Wiel Beijer
© Dagblad De Limburger